Jak wygląda jeden z najtrudniejszych wyścigów kolarskich na świecie? Film dokumentalny Marmotte 2/2

Jeśli to wideo było dla Ciebie przydatne, a chcesz wesprzeć moją działalność to zapraszam do mojego sklepu na https://www.prawie.pro oraz Instagram: https://www.instagram.com/prawie_pro/

Zapraszam do mojego wideo, w którym będzie o najtrudniejszym wyścigu kolarskim: Francja – Marmotte.

Dzisiaj przedstawię Wam relację z wyścigu Marmotte we Francji – jednego z najtrudniejszych amatorskich wyścigów w Europie.

Wystartowałem o 7 rano przy temperaturze 8°C, 174 km, 5 600 metrów wzniosu do pokonania. Jeszcze nigdy nie startowałem w jednoetapowym wyścigu o takiej długości i stąd bardzo wiele wątpliwości dotyczących napędu, kondycji, mocy w nogach, itd.  

Pierwszy podjazd o długości 21 km i widoki czysto pocztówkowe oraz paradoks; wyścig – wypadałoby się spieszyć, piękne widoki – wypadałoby stać i podziwiać, kompromis – jechać wolno i podziwiać. I pierwszy bufet, gdzie jest wstrzymany czas, a ja mogę zaopatrzyć się w energię. Muszę się jeszcze ubrać cieplej, bo czeka mnie wychładzający zjazd. Zakres temperatur to 8 – 24°C, więc częsta zmiana ubioru to norma. Drugi podjazd i znów przebieranie. Staram się szanować nogi, bo jeszcze DUUUŻO kilometrów do mety. Kolejny bufet, a za nim 18 km ze średnim nachyleniem 6% w górę, potem ok. 50 km w dół i ostatni podjazd pod L’Alp d’Huez. To, że przednie koło jest wyżej niż tylne, doskonale rekompensują niesamowite widoki. Cały czas pamiętam o tym, żeby się nie spalić i z tą myślą wjeżdżam na szczyt najdłuższego podjazdu – Col du Galibier (2642 n.p.m.), gdzie znów ładuję baterie w bufecie i ubieram się po raz ósmy. Na dole czeka mnie jedenastokilometrowa wspinaczka, już ostatnia; uśmiechnięte mordki namalowane na asfalcie i widoki poza nim, poprawiają humor. META.

Jak było? Fantastyczna przygoda, widoki cudowne, brak niemiłych niespodzianek i wspaniałe doświadczenie. Zmęczenie jeszcze pewnie przyjdzie a na tą chwilę myślę, że następnym razem pojadą już na czas, a nie jak dzisiaj, rekreacyjnie.

Mam nadzieję, że ta relacja będzie dla kogoś inspirująca, i najważniejsze; TO WSZYSTKO DZIĘKI WAM – gdyby nie Prawie.PRO i WY, nie byłoby mnie tu. DZIĘKUJĘ.

Dużo więcej w wideo, do którego obejrzenia serdecznie zapraszam.