Hipochondryk na badaniach krwi. Wyniki mnie zmroziły – mam anemię z niedoboru żelaza

Co ile należy robić morfologię krwi? Odpowiedź brzmi – jak najczęściej. Najlepiej co 1-2 lata. Nie mniej uprawiając intensywnie sport powinniśmy witać w laboratorium zdecydowanie częściej. Wiem, to nic miłego, jednak dzięki temu możemy reagować na niepokojące sygnały jeszcze przed wystąpieniem pierwszych objawów somatycznych.

Aktywnie trenujący są narażenie przede wszystkim na utratę mikro i makroelementów oraz witamin. W tej grupie znajduję się także i ja. W dodatku jestem wegetarianinem, osobą będącą w grupie ryzyka wystąpienia niedokrwistości, inaczej anemii.

Po wykonaniu kontrolnej morfologii krwi moje przypuszczenia okazały się w pełni zasadne. Erytrocyty, hemoglobina oraz hematokryt poniżej normy. To klasyczny objaw zbyt małej podaży żelaza w diecie.

Bijąc się w pierś należy dojść do wniosku, że przyczyną takiego stanu rzeczy jest źle zbilansowana dieta. Osoby nie jedzące mięsa powinny na to szczególnie uważać. Tym bardziej, że aktywny plan treningowy dodatkowo sprzyja utracie żelaza – ten pierwiastek „wypłukujemy”, tym sposobem upośledzając procesy krwiotwórcze.

Osoby intensywnie uprawiające sport powinny także śledzić stężenie żelaza, potasu oraz ferrytyny we krwi. To działanie prewencyjne, mające na celu także eliminowanie ryzyka występowania „utajonego” niedoboru, który wkrótce może prowadzić do spadku erytrocytów i tym sposobem obniżenia wydolności organizmu. Anemia w przebiegu kariery sportowej oznacza naprawdę poważny problem.

Drugim parametrem jaki powinniśmy śledzić to poziom leukocytów – inaczej białych krwinek. Norma jest dość szeroka, jednakże odchylenia od przyjętej kanwy mogą sugerować na przykład przetrenowanie (zbyt niski poziom leukocytów) bądź też stan zapalny obecny w organizmie na skutek kontuzji (wynik ponad normę).

Morfologia to oczywiście najbardziej podstawowe i rutynowe badanie, które warto rozszerzać także o wskazania stężenia choćby hormonów czy najistotniejszych pierwiastków i witamin.