Jazda rowerem po mieście bywa trudna. Dlaczego? Z prostego powodu – większość infrastruktury naszych metropolii projektowana jest tak, aby zaspokoić potrzebę mobilności dwóch grup – pieszych i zmotoryzowanych. Jak zatem jeździć rowerem, gdy nie ma ścieżek rowerowych? Jazda rowerem po chodniku czy jezdnią?
Rower jest pojazdem, więc jego naturalnym miejscem jest jezdnia. Czy chcemy czy nie, jeżeli w naszym kierunku jazdy nie ma drogi dla rowerów, powinniśmy jechać jezdnią. To wcale nie jest takie trudne, ani wbrew pozorom niebezpieczne. Na jezdni każdy kierowca spodziewa się rowerzystów, jest przygotowany na ominięcie, czy też wyprzedzenie rowerzysty. Co innego na chodniku. Sam chodnik może nie jest niebezpieczny sam w sobie, ale wszelkiego rodzaju skrzyżowania czy wyjazdy z posesji – już tak. Kierowcy aut nie zakładają tego, że ktoś po chodniku może poruszać się z prędkością 20 km/h. Po prostu mogą takiego rowerzysty nie zauważyć.
Czy to zatem oznacza, że chodnik jest miejscem zakazanym dla rowerzystów? Otóż nie do końca. Dzięki nowelizacji przepisów Prawa o ruchu drogowym w 2011 roku otrzymaliśmy jasno sprecyzowane wytyczne, które dopuszczają rowerzystę do jazdy chodnikiem w trzech przypadkach. Jazda rowerem po chodniku jest możliwa gdy:
opiekuje się dzieckiem do lat dziesięciu,
w trakcie ekstremalnie złej pogody (zamieć śnieżna, porywisty wiatr, gęsta mgła, gołoledź itd.)
na jezdni dla aut dopuszczalna jest większa prędkość niż 50 km/h, a chodnik ma więcej niż 2 metry szerokości.
Pamiętajmy jednak o dwóch rzeczach. Po pierwsze na chodniku jesteśmy tylko gościem i musimy bezwzględnie ustępować pierwszeństwa pieszym – zawsze. A druga rzecz – im więcej jest nas na jezdniach, tym dla nas jest bezpieczniej. Kierowcy przyzwyczajają się do widoku rowerzystów, uczą się z nami dzielić przestrzeń, co prowadzi do ograniczenia liczby niebezpiecznych sytuacji spowodowanych przez kierowców aut.
Wybierasz rower? Jedź jezdnią. To wcale nie takie trudne.