Ledwo dotarłem do mety (Garmin Iron Triathlon Elbląg 2021)

Jeśli to wideo było dla Ciebie przydatne, a chcesz wesprzeć moją działalność to zapraszam do mojego sklepu na https://www.prawie.pro oraz Instagram: https://www.instagram.com/prawie_pro/

Zapraszam do mojego wideo, w którym będzie o zmaganiach podczas Garmin Iron Triathlon Elbląg 2021.

Dzisiaj będzie o „ledwo” – ledwo dotarłem do mety.

Dzień zaczął się z przeświadczeniem, że nie będzie lekko, a przeświadczenie to potęgował fakt, że pierwszy raz będę płynął w rzece, bo właśnie w takim akwenie wodnym organizatorzy Garmin Iron Triathlon w Elblągu zaplanowali etap pływacki. Jeśli ktoś nie wie, to informuję, że w otwartej wodzie dopada mnie panika i kiedy większość ludzi odczuwa prze zawodami stres, ja czuję strach, którego kulminacją jest wodna panika. Triathlon składa się z trzech dyscyplin, z których dwie kocham a jednej nienawidzę i już teraz wszyscy wiedzą, której i dlaczego.

Tak źle, jak w dniu startu, nie czułem się nigdy; jeszcze przed gwizdkiem drżały mi nogi a po chwili w odzie dopadło mnie to, czego się spodziewałem, czyli panika, którą opanowałem po minucie. Po kilkudziesięciu metrach powtórka – pierwszy raz miałem dwa ataki podczas jednego startu i byłem bardzo bliski rezygnacji i wezwania ratownika na pomoc, ale dałem radę.

Etap kolarski był szansą na odrobienie czasu straconego na opanowywanie paniki w wodzie. Cel był prosty: utrzymać 260 W i ok. 40 km/h średniej prędkości. Jazda szła mi dobrze, lecz w pewnym momencie kamera wypięła się z uchwytu i wylądowała na jezdni. Chwilę walczyłem z chęcią zawrócenie po nią, ale wygrała wola walki o czas, z którego perspektywy okazało się, że to była dobra decyzja. Etap 22,5 km zajął mi 34 min.

Etap biegowy był ciężki, bo w upale, który pokonałem w 23 min. Pokonanie całego triathlonu zajęło mi 73 min., byłem 37 w open i 10 w mojej kategorii wiekowej. Mimo różnych przeciwności, ukończyłem wyścig i to ja je pokonałem, a nie one mnie.

I jeszcze specjalne podziękowania dla Irka, który znalazł na trasie moją zgubioną kamerę, przekazał Pawłowi i przez Mateusza do mnie dotarła – LUDZIE SĄ NIESAMOWICI – DZIĘKI.

Dużo więcej w wideo, do którego obejrzenia serdecznie zapraszam.