Mój rowerowy powrót do normalności (Śląsk)

Jeśli to wideo było dla Ciebie przydatne, a chcesz wesprzeć moją działalność to zapraszam do mojego sklepu na https://www.prawie.pro oraz Instagram: https://www.instagram.com/prawie_pro/

Zapraszam do mojego wideo, w którym będzie o normalności, a raczej o powrocie do niej.

Dzisiaj opowiem Wam o powrocie do codziennych obowiązków po 12 dniach wegetacji chorobowej. Mimo, że psychicznie bardzo mnie to zmęczyło, to fizycznie odpocząłem. Na dodatek jutro jadę do rodziców, których nie widziałem przez prawie rok i to wszystko wina covida, który przypałętał się do mnie i do nich. Na szczęście, tak jak wszystko wraca do normy tak ja chcę wrócić do aktywności rowerowej, jednak choroba zostawiła po sobie ślad w postaci obniżonej wydolności; na trasie 20 km uzyskałem moc mniejszą o 30 W – kiedyś to odrobię.

Środa – wyjeżdżam na Śląsk do rodziców gdzie następnego dnia rowerowy objazd ulubionych miejsc, mimo kiepskiej pogody; zimno i wietrznie. Często mnie pytacie, jak jeździ się na takim stożku przy wietrze 30 km/h? Po prostu trzeba mocniej trzymać kierownicę i jeździć najlepiej w dolnym chwycie, bo wtedy jesteśmy mniejszym żaglem i mamy niżej środek ciężkości. Jeśli zaś chodzi o radar w tylnej lampie informującej o szybko zbliżającym się obiekcie, to po początkowym sceptycyzmie przyznaję, że on się sprawdza.

Pobyt tutaj bardzo mnie odpręża, regeneruje mój mózg i pozwala cieszyć się życiem – nawet 38 sek. słońca. Mogę przemyśleć działania związane z Prawie.Pro Tourami, które mają się odbyć m. in. w Bydgoszczy, w Warszawie, na Śląsku, i wyjazdowy górski z noclegiem.

Niestety, nie wystartowałem w triathlonie w Rumii, właśnie przez covida, co było dla mnie sporym rozczarowaniem, tym bardziej, że bardzo długo i intensywnie się do niego przygotowywałem. Wychodzę jednak z założenia, że wszystko się dzieje po coś, więc i mój przymusowy odpoczynek też był po coś. Mimo tego aresztu pracowałem zdalnie z domu, kupiłem sobie nawet komputer, bo wcześniej nie miałem, żeby właśnie nie pracować w domu, ale cóż, życie.

Póki co dziękuję Wam, że jesteście ze mną, że mnie obserwujecie i wpieracie.

Dużo więcej w wideo, do którego obejrzenia serdecznie zapraszam.